بسم الله الرحمن الرحیم
"آدم اگر در اجتماع نباشد میپوسد. ما که کارمون با کتاب و لپ تاپ هست و میتونیم درس و مرس هامون رو در خونه بخونیم و پژوهش هامون رو همونجا انجام بدیم و چندتا وبینار هم از پشت اسکای روم شرکت کنیم، بعد از یک مدت دچار افسردگی میشویم، احساس پوچی و بی ارزشی و تنهایی میکنیم".
کتابخانه ها بسته است، روضه ها تعطیل است، از دانشگاه تبعیدیم، گویا زیست بوم ما را شخم زده اند و چیزی برایمان نگذاشته اند.
از فردا تا بعد امتحانات ان شالله قصد دارم بدنبال دوستان فرهیخته ام بروم و برنامه هایی حول مباحث علوم انسانی، مخصوصا تاریخ تعریف کنیم و ان شالله که جمعی شکل بگیرد.
سه چهارتا دیدار هم با دوستانی که خیلی وقت هست ندیدمشان تازه کنم، آقای محسن صفایی فر عزیز، آقای محمد مهدی نعیمی ، آقا سعید رجب زاده و دوست عزیزم مهدی.
