الحمدلله

بسم الله الرحمن الرحیم

 

3ماه از آخرین متنی که در این اینجا مینویسم میگذرد و تقریبا یکی از سخت ترین اوقاتی بود که در زندگی میگذراندم. با مشکلی جدید بخاطر مسئله ای نچندان جدید مواجه شدم؛ و مرا چندماهی از زندگی حرفه ای ام دور کرد.

ناراحت نیستم؛ چون باعث شد قدر آن سبک زندگی را بیشتر بدانم و بسجنم آنگونه زیستن چه برمن می افزود و اینگونه زیستن چه از من می کاهد. 

از نظر اندیشه ای و انسجام فکری به محاق رفته ام. از نظر زیست متعارف؛ اهلی شده ام. 

لذت آرام بودن؛ زمان زیاد خوابیدن؛ وقت را به بطالت گذراندن؛ فعالیت در بازارهای مالی را میچشم.

لذت خواندن و فهمیدن و آگاه به روز بودن و غافل گیر نشدن در مسائل مهم از نظر خودم را از دست داده ام. لذت احساس دانشجوی فعال و بامطالعه را از دست داده ام. لذت کار علمی و نوشتن علمی را از دست داده ام. 

 

البته خاکی تر شده ام و نگاه عاقل اندرسفیه به دیگران  که نمیدانستن را از دست داده ام. الحمدالله. 

 

در کل هم اکنون که مینویسم؛ بسیار بسیار با 3 ماه پیش متفاوت شده ام. 

هم اکنون دیگر سری پر درد ندارم، هم اکنون از اینکه هستم، نفس میکشم، میتوانم مزه غذاها را بچشم لذت میبرم. من هستم الحمدلله. حب اهل البیت دارم الحمدلله. 

کلا بادم خالی شد و فهمیدم چقدر ضعیف و شکننده هستم، نه تنها من، بلکه همه ی انسان ها. ولی من فهمیدم چه راحت همه چیز میتواند از دست برود. چه راحت امکانش هست دیگر فرصت فعالیت و زیستن نداشته باشم. چه راحت امکانش هست که نباشم.......

 

#الحمدلله